‘Mama! Kun je me komen helpen?!’ klinkt het bezorgd vanuit het toilet.
Ik wil net inloggen voor een online meeting met een opdrachtgever. ‘Papa kan je helpen!’ probeer ik, maar ik kom er niet mee weg. Dit soort vieze, delicate klusjes is voorbehouden aan mama. De wc is privé en wat er misgaat mag alleen mama weten.
Ik app mijn opdrachtgever ‘dat ik eraan kom’ en bedenk me intussen of ik de opdrachtgever ga laten weten dat mijn kinderen thuis zijn en dat we wachten op de uitslag van de gezins-coronatest.
De ochtend ervoor zijn de kinderen namelijk misselijk, sniffend en ziekig wakker geworden en heb ik, na wat gemor van de vader, samen met vaderlief besloten dat ze ziek thuis mochten blijven. Ik heb de school gemeld dat ze ziek zijn, en kreeg daarop een mailtje waarin ik erop gewezen werd dat we de kinderen bij bepaalde klachten (die de kinderen hebben) moeten laten testen of met zijn allen zeven dagen in quarantaine moeten gaan.
Het laatste horrorscenario willen we boven alles voorkomen.
Na een groot aantal weken thuiswerken én thuisonderwijs, gevolgd door een bonusdag thuiswerken én thuisonderwijs door sneeuwval zien we namelijk echt heel erg op tegen zeven dagen met zijn allen in quarantaine (zonder iets te doen voor de kinderen, want niet eens les!) in ons huis van 70m2 (dat door allerlei hoekje en nisjes in het echt nog kleiner voelt). Daarom hebben we dezelfde ochtend een testafspraak gemaakt met het gezin en nu wachten we gespannen op de uitslag.
Ik besluit vooralsnog mijn opdrachtgever niet te informeren over de situatie thuis en de test. Niet alleen word ik zelf erg onrustig van het idee dat we misschien corona hebben en wil ik rustig blijven. Ook wil ik niemand lastig vallen met privéproblemen.
Omdat mijn internet echter tijdens het overleg hapert, mijn kinderen op de achtergrond enthousiast een spel spelen (jullie waren toch ziek?) en er buiten een schoonmaakwagen het overleg volledig overstemt, vertel ik na tien minuten vrij hysterisch over de test en de chaos bij mij thuis (in mijn hoofd). Ik krijg veel begrip, maar ik vraag me ook af of ze niet stiekem denken dat ik mijn verstand aan het verliezen ben en blij zijn dat zij het niet zijn.
Na afloop van de meeting denk ik terug aan alle kinderen met wie mijn kinderen de afgelopen weken hebben gespeeld en wiens ouders ik (op gepaste afstand) heb gesproken. Ik denk ook terug aan de afspraak op een prachtige lentedag de week ervoor met twee vriendinnen in het Vondelpark (wat tegen de regels in bleek te zijn, maar dat had ik me niet gerealiseerd) waar een heus openluchtfestival aan de gang bleek. Ik hoop echt heel erg dat we geen corona hebben…
Maar ik denk ook vooral aan de adviezen die ik heb geschreven voor mijn werk over privacy van werknemers en corona. Vragen die veel werkgevers stellen: mag ik mijn werknemer vragen of hij corona heeft? Mag ik mijn werknemer verplichten om zich te laten testen? Mijn juridische antwoord is steevast nee i.v.m. grondrechten. Ter vergelijking: je mag ook niet vragen of een werknemer zwanger is en je mag ook niet vragen of een oudere werknemer wil testen of hij niet een ouderdomsziekte onder de leden heeft.
Toch begin ik me af te vragen of dit in de praktijk bij corona wel op die manier werkt. Krijg je als werknemers of opdrachtnemer wel de gelegenheid om dit voor jezelf te houden, als je dat wilt? Heb ik niet de dag ervoor ook een andere leidinggevende op de hoogte gesteld van de test en mijn collega’s in de appgroep verteld dat we thuis zijn en ons niet zo lekker voelen, maar dat ik ‘gewoon kan werken hoor!’.
Ik vraag me af of ik de school moet informeren dat we ons laten testen, maar besluit dat nog even niet te doen. Natuurlijk zullen we ze informeren als we corona blijken te hebben, maar is dat ook nodig als we geen corona blijken te hebben? Moet ik dit soort privézaken aan de school vertellen? Zal de juf straks aan onze jongens vragen wat er aan de hand was en of ze getest zijn, als ze weer op school zijn? (We werden nadien gebeld door zowel de juf als de administratrice.)
Gelukkig blijkt de volgende dag dat we geen corona hebben. Ik informeer uit blijdschap iedereen die het maar wil weten.
