De weg is gevuld met natte, goudgele blaadjes. In de lichte herfstregen wandelen we door het drukke stadsverkeer naar de Mr. A de Roostuin in het Amsterdamse Westerpark. ‘Trik trak trik trak…’ roept Bas. Het aanstekelijke riedeltje kwam voor in het verhaal dat Haniefa die ochtend heeft voorgelezen. Haniefa is een vrolijk en lief meisje met rastavlechtjes vol gekleurde kraaltjes. Iedereen vindt dat Haniefa geweldig kan voorlezen en daarom mag zij meedoen aan de voorleeswedstrijd van de school.
Bas, Dino en Nick drentelen om Haniefa heen. Het lijkt erop dat ze stiekem allemaal een oogje op haar hebben. Vandaag draagt Haniefa geen hoofddoek. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vraag haar waarom ze hem soms wel draagt en soms niet. Ze zegt dat ze nu nog mag kiezen. ‘Soms heb ik er zin in, soms niet.’ En ‘trik trak’-zingend loopt zij door.
Nick komt naast me lopen en vertelt dat hij op trampolinespringen zit. Hij doet voor hoe hij als een stijve plank, met zijn armen strak langs zijn lijf, zo hoog mogelijk kan springen. Dino vertelt trots dat hij een spelcomputer heeft gekregen voor zijn verjaardag. Ik koester deze gesprekjes waarin ik de kinderen beter leer kennen en probeer ze zo lang mogelijk te rekken.
Aangekomen bij de tuin krijgen de leerkrachten een lekker kopje koffie en de kinderen limonade. Een docent legt uit wat de klas de komende tijd gaat doen. De kinderen krijgen een speciaal schooltuinboek waar alle lessen voor het komende half jaar instaan. Een tuinplattegrond maken, de samenstelling van de grond, zaden en vruchten, planten en dieren in de winter, het komt allemaal aan bod.
Ik kijk goed hoe de docent lesgeeft. Hij weet de kinderen goed stil te krijgen met zijn interessante verhaal. Ook gaat hij leuk in op de opmerkingen van de leerlingen. Zo zou ik ook wel les willen geven. Dan mag de klas zelf aan de slag gaan. De grond moet worden omgewoeld en het onkruid gewied. Met Bas en Haniefa loop ik naar het materialenhok.
‘Trik trak trik trak…’ allebei moeten ze lachen. Dan slaat Bas plots zonder voorbereiding een arm om Haniefa’s schouder. Zij protesteert niet en Bas laat zijn arm er even rusten. Langzaam haalt hij hem weer weg, waarna zij zonder iets te zeggen op lichte wolkjes doorlopen.
