Op een regenachtige avond bezoek ik in het Amsterdamse Comedy Theater een aflevering van de door Kluun geïnitieerde literaire show “Nightwriters”. De avond zal draaien om de Italiaan Niccolo Ammaniti, schrijver van onder meer de bestseller “Ik ben niet bang” en het in Nederland zojuist verschenen “Laat het feest beginnen!”.
Bij aankomst verwacht ik een studentikoze sfeer aan te treffen met veel stoffige boekenliefhebbers en in zichzelf gekeerde schrijvers. In de bescheiden theaterzaal met bar en balkon blijkt de avond echter uitverkocht te zijn en het publiek te bestaan uit trendy twintigers en hippe dertigplussers, vermoedelijk uit Amsterdam Oud-Zuid.
Op het toneel zitten twee menselijke gebakjes en staat een meisje in een gigantische, cartooneske, rode stippeltjesjurk. Vermoedelijk een verwijzing naar de vormgeving en zoete kleuren op de covers van Ammaniti’s boeken. De presentatie van de avond is in handen van Kluun himself, die helaas geen Matthijs van Nieuwskerk of Paul Witteman blijkt. Gedurende de avond interviewt hij de Italiaanse bestsellerauteur met korte hapklare, maar nietszeggende vragen over zijn achtergrond en werk.
Gelukkig neemt de avond langzaamaan een smeuïgere wending, met name door de aanwezigheid van Tommy Wieringa. Met zijn karakteristieke, donkere stem en woordkeus leest Wieringa enkele van zijn favoriete stukken uit Ammaniti’s oevre en een stukje uit eigen werk voor. Ammaniti zelf draagt ook voor uit “Laat het feest beginnen!”. In het Italiaans, terwijl de Nederlandse vertaling meedraait op het podiumscherm. Deze lugubere glimp van zijn nieuwe verhaal maakt mij meteen nieuwsgierig naar meer.
Na een voordracht van wetenschapper Kees Moeliker, alias “De Eendenman”, draagt de ook in het echt erg mooie actrice Anna Drijver haar favoriete stuk Ammaniti voor. Een publieksquiz over leven en werk van de schrijver en de verkiezing van de winnaar van de “six word story”- competitie zoomt de avond tenslotte aan elkaar. Een mij onbekende (Italiaanse?) zangeres drijft met scherpe klanken de audities van the X-factor, die ik eerder die avond heb gezien, effectief naar de achtergrond, waarna gedanst kan worden op de tonen van de DJ. Al met al een geslaagde avond, met name, maar niet alleen voor wie van boeken en schrijvers houdt.
